بگذار نباشی
امید هم رفته باشد؛
کلون در تنهاییم
از بی
کسی­ست که زنگ خورده.
*
آسمان ابری بود، نبود، نمی­دانم
همه حواسم پی رفتن تو بود.
*
قهر؛
قهر
تا وقتی برگردی.
*
هیچ وقت در هاگوارتز درس نخواندم اما
جادوی چشم­هایت را
پیش از این­ها فهمیده بودم.
*
تازه دنیا آمده بودی
من خودم را برای تولد به آب و آتش می­زدم
تا در قرن تو متولد شوم.

پ.ن: این­ها شعر نیست، شکل شعر نوشتم!
هاگوارتز؛ مدرسه­ی جادوگری هری پاتر.
پ.ن: از استاد محبوبی به خاطر یادداشت «دنیای یک هلوی خیال پرداز» در بلاگشون تشکر می­کنم.

نوشته شده در دوشنبه 90/2/19ساعت 2:3 صبح توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |